Museum Dokkum
Dokkum
Midden in het historische centrum van Dokkum ligt het Admiraliteitshuis. Het museum Dokkum bevindt zich in dit pand dat bestaat uit een aantal historische panden, waaronder het zeventiende eeuwse gebouw van de Admiraliteit van Friesland en Groningen.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Das könnte dich auch interessieren
-
Dokkum en het mysterie van de Granaet & het raadsel van de B’s
Dokkum en het mysterie van de Granaet & het raadsel van de B’s
Midden in het historische centrum van Dokkum ligt Museum Dokkum. Voorheen Museum het Admiraliteitshuis. Het museum bevindt zich in een aantal historische panden, waaronder het zeventiende eeuwse gebouw van de Admiraliteit van Friesland en Groningen. Tevens is er een informatiepunt gevestigd.
Het Museum Dokkum toont 2000 jaar cultuur en geschiedenis van Noord-Oost Friesland, zoals oude gebruiksvoorwerpen, volkskunst en Fries aardewerk. Er is een uitgebreide Fries-zilvercollectie en een belangwekkende collectie textiel.In een voormalig pakhuis van rond 1800, dat nu bij het museumcomplex hoort, is een permanente tentoonstelling over Bonifatius (± 672-754) te zien, een uniek beeld op het leven van Bonifatius en zijn betekenis voor Dokkum.
Het museum organiseert regelmatig nieuwe tentoonstellingen over diverse onderwerpen. Er is een gezellig museumcafé en een leuke museumwinkel. Beleef de geschiedenis van de Elfstedenstad Dokkum in dit museum!
-
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
DER GIE IN SNIJEN
Often to understand, we have to look into emptiness
– Michelangelo Antonioni
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen,
begjin april, spoaren fan lytse
hoefdieren yn de snie en oer
de mûnier, dêr’t in rûge froast
syn flierren sloech, de rop fan in ûle.
Earne út nacht syn ûnderwâlen wei
kaam in frou, in pear redens
om ’e hals, de ring fan
it lantearneljocht yn en ferdwûn,
in skaad foar har, in skaad achter har,
de iisbaan oer, it tsjuster yn.
Inkeld útsinnige kiel wie ik doe’t
by in hast dierlik oerémisk roppen
ik út myn dreamen wekker skeat
en mysels weromfûn yn de dize
oer de Po-flakten fan Antonioni, dêr’t
in kamera oer de sompen glied.
Ik seach iisblommen op de ruten,
begjin april, sette de ôftiteling
stil by de namme fan Anna.
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen.
Der gie in snijen, sûnder ophâlden.
