Binnenhaven Zoutkamp
Zoutkamp
De Binnenhaven, hier lag tot 1969 de vissersvloot van Zoutkamp.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
De Binnenhaven, hier lag tot 1969 de vissersvloot.
De ligging van Zoutkamp is strategisch te noemen omdat het zich aan de mond bevindt van de belangrijkste verbinding naar de stad Groningen. In eerste instantie vestigden zich hier rond de 80-jarige oorlog soldaten. Later kwamen er vissers bij. Een eerste ontwikkeling van een soort van haventje vond toen plaats. Omdat men tot in de Stad Groningen veel hinder ondervond van eb en vloed werd besloten een eind te maken aan deze situatie. De open verbinding met de Lauwerszee was met in gebruik name van de sluis verbroken. Zoutkamp kreeg een binnen- en een buitenhaven.
Tijdens de grote economische bloeiperiode van 1918 tot 1930 verschenen de eerste stoomtrawlers. Met deze trawlers kon worden gevist op de Noordzee en hadden een bemanning van ongeveer 7 personen. Tussen 1923 en 1930 waren zo’n 15 stuks in de vaart gebracht.
Voor de visserij in de Lauwerszee en de Waddenzee stonden ongeveer 60 vissersschepen geregistreerd. Dit waren meestal open boten met een bemanning van 1 à 2 personen. Deze schepen werden in die tijd ook wat moderner omdat ze werden uitgerust met een motor. De vloot bestond in de jaren 60 uit 35 schepen die goed uitgerust waren voor de garnalenvangst.
Met Pinksteren en bijzondere evenementen komt de huidige vloot terug in de thuishaven wat een prachtig schouwspel geeft. Nu is de binnenhaven een recreatiehaven waar het in het voorjaar en zomer heerlijk toeven is.
Kijk voor meer info over de ontwikkeling van Zoutkamp op www.zoutkamp.net
-
Oldeholtpade - Scheltingapolder - kijkheuvel
Oldeholtpade - Scheltingapolder - kijkheuvel
-
Aanval op de haven van Oostmahorn
Aanval op de haven van Oostmahorn
De bevrijding van het noordoostelijke deel van Friesland gaat niet zonder slag of stoot. De Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (NBS) en Canadese troepen leveren, deels zij aan zij, forse gevechten. Het zijn vooral in paniek vluchtende bezetters die gevechten en schietpartijen veroorzaken en over en weer slachtoffers eisen. Ook om de haven van Oostmahorn wordt flink slag geleverd.
De aandacht van de Canadese troepen richt zich na de bevrijding van Dokkum, Kollum en Dokkumer Nieuwe Zijlen op de haven van Oostmahorn. Het is de verbinding naar het eiland Schiermonnikoog dat onderdeel is van de Duitse verdedigingslinie de Atlantik wall. Deze loopt langs de kusten van Frankrijk tot aan Noorwegen. Op het waddeneiland is tijdens de oorlog een zware Duitse bezetting aanwezig.
Het dorp Oostmahorn wordt op zaterdag 14 april door de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (NBS) 'ontzet', nadat de Duitse Grenzschutz (grensbewaking) in stilte is vertrokken naar Schiermonnikoog. Een groep van ruim honderd vluchtende SS-ers en SD-ers en een tiental vrouwen steekt vanuit Groningen ondertussen bij Zoutkamp met drie boten de Lauwerszee over naar het eiland. Een aantal van hen zijn hooggeplaatste SD-ers van het beruchte Scholtenhuis in Groningen. Als de NBS ze vanuit de haven van Oostmahorn voorbij ziet varen wordt er over en weer geschoten.
De Duitse bezetting op Schiermonnikoog wil daarna wraak nemen. Het dorp en de haven van Oostmahorn worden op maandag 16 april vanaf het eiland twee uur lang onder vuur genomen. Een konvooi van drie Nederlandse boten vertrekt richting de haven met het doel om daar te landen. De hulp van het B-Squadron van de Royal Canadian Dragoons (1st Armoured Carrier Regiment) te Dokkum is inmiddels ingeroepen. De aanval wordt ternauwernood afgeslagen, maar twee Canadese militairen van een verkenningsgroep komen om het leven. Rond het dorp wordt een verdedigingslinie van schuttersputten en pantservoertuigen opgetrokken.
Verdere versterking wordt die dag vanuit Leeuwarden opgeroepen, waar de C-compagnie van de North Nova Scotia Highlanders richting de kuststrook worden gestuurd om te patrouilleren naar Duitse landingspogingen. Na een korte maar zware beschieting van de Canadezen als waarschuwing, wordt de volgende dag een bemiddelaar naar het eiland gestuurd. De hoogste SD-er in rang weigert overgave. Ze wachten op ontsnapping met een Schnell boot die hen op 3 mei naar het Duitse waddeneiland Borkum moet brengen. Dat blijkt tevergeefs, maar ondertussen houden ze het eiland bezet, ook na de algehele capitulatie voor heel Nederland op 5 mei.
Het duurt nog tot 11 juni voordat met twee boten, de MS Waddenzee en de MS Brakzand, de laatste bezetters van Schiermonnikoog worden afgevoerd naar de haven van Oostmahorn. Een kolonne van legertrucks volgepakt met krijgsgevangenen, verlaat onder bewaking van de geallieerden de haven. Vandaar gaan ze naar het krijgsgevangenkamp in Beerta (Groningen).
