Kaasboerderij De Marlannen
Jouswier
Het bedrijf is ruim 25 hectare groot en de weiden liggen naast en achter deze kaasboerderij met winkel. Ideaal om de koeien zo veel mogelijk buiten te laten lopen. Er wordt geen kunstmest gebruikt en het krachtvoer komt van de eigen boerderij.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Het bedrijf is ruim 25 hectare groot en de weiden liggen naast en achter deze kaasboerderij met winkel. Ideaal om de koeien zo veel mogelijk buiten te laten lopen. Er wordt geen kunstmest gebruikt en het krachtvoer komt van de eigen boerderij. Het greppellandschap met de eeuwenoude natuurlijke niveauverschillen wordt zo veel mogelijk in stand gehouden. De biodiversiteit op het bedrijf is hoog. De weilanden van De Marlannen vormen één van de grootste grutto-broedplaatsen van heel Europa. ’s Zomers grazen de koeien in de kruidenrijke graslanden met meer dan 75 soorten aan grassen en kruiden.
Door de grote variatie in vegetatie heeft de koemelk en dus ook de kaas een veel vollere smaak. Ook worden diverse soorten kruidenkazen gemaakt met: komijn, basilicum, mosterdzaad, tuinkruiden maar ook met zeeaster. Een plant die van zout houdt en groeit en bloeit in de weilanden van de kaasboerderij. Naast het eigen assortiment aan kaas kun je in de winkel ook terecht voor andere biologische kazen, zuivelproducten en eieren.
Hier finden Sie Kaasboerderij De Marlannen
Humaldawei 409124 ER Jouswier Route planen
vanaf jouw locatie
-
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
DER GIE IN SNIJEN
Often to understand, we have to look into emptiness
– Michelangelo Antonioni
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen,
begjin april, spoaren fan lytse
hoefdieren yn de snie en oer
de mûnier, dêr’t in rûge froast
syn flierren sloech, de rop fan in ûle.
Earne út nacht syn ûnderwâlen wei
kaam in frou, in pear redens
om ’e hals, de ring fan
it lantearneljocht yn en ferdwûn,
in skaad foar har, in skaad achter har,
de iisbaan oer, it tsjuster yn.
Inkeld útsinnige kiel wie ik doe’t
by in hast dierlik oerémisk roppen
ik út myn dreamen wekker skeat
en mysels weromfûn yn de dize
oer de Po-flakten fan Antonioni, dêr’t
in kamera oer de sompen glied.
Ik seach iisblommen op de ruten,
begjin april, sette de ôftiteling
stil by de namme fan Anna.
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen.
Der gie in snijen, sûnder ophâlden.
