Landgoed & Slot Martenastate
Koarnjum
In 1899 is de oude state afgebroken en vervangen door een “slot”. Dit gebouw bestaat nog steeds en is gelegen op het eiland in de slotgracht. Het park heeft een romantisch karakter met elementen uit de Engelse landschapsstijl en een zeer rijke stinzenflora.
Neem alvast een kijkje
Het park heeft een romantisch karakter met elementen uit de Engelse landschapsstijl, zoals gebogen paden en hoogteverschillen, een slingerende waterpartij en meerdere oude bomenlanen. Vanuit het park zijn er prachtige doorkijkjes naar het open landschap in de omgeving. Bijzonder is ook de familiebegraafplaats in de vorm van een grafheuvel met inmiddels bijzondere exemplaren van rode- en groene beuken. Sinds 1966 is Stichting Martenastate in het bezit van park, state en opstallen en belast met het beheer, waarbij It Fryske Gea in samenwerking met en in opdracht van de Stichting Martenastate uitvoering geeft aan het groene beheer en de begeleiding en uitrusting van de vele vrijwilligers die wekelijks onderhoudswerk verrichten in het groen.
Stinzenflora
In 2018 is het landgoed uitgebreid met twee aangrenzende percelen die een herinrichting hebben ondergaan tot een stinzenflorabos en een singel.
“Als de eerste sneeuwklokjes bloeien, dan is het voorjaar in aantocht.”
Landgoed Martenastate is een pareltje. In het voorjaar is het park een waar buitenmuseum gevuld met bijzondere bloemen. De stinzenplanten staan in volle bloei en het park heeft een naam hoog te houden. Uitgeroepen tot één van de beste ‘hotspots’ voor stinzenflora in Nederland (door floristisch onderzoeksbureau Floron) is Landgoed Martenastate een rijke vindplaats van deze bijzondere planten. Als voorbode op de lente verschijnen als eerste de sneeuwklokjes en de krokussen. Daarna zijn onder andere de holwortel, de vingerhelmbloem en de bostulp aan de beurt. Het pronkstuk van het park, de laan met het Haarlems Klokkenspel sluit het stinzenplantenseizoen af.
Het slot
In 1899 is de oude state afgebroken en vervangen door een “slot”. Dit gebouw bestaat nog steeds en is gelegen op het eiland in de slotgracht. Als vervanger ontwierp architect W.C. de Groot een miniatuur-kasteeltje in neo-renaissancestijl, met de opvallende ‘sipel’, de ui-vormige dakbedekking van de toren.
Hier vind je Landgoed & Slot Martenastate
De Wier 79056 PM Koarnjum Plan je route
vanaf jouw locatie
-
Nationaal Landschap Noardlike Fryske Wâlden
Nationaal Landschap Noardlike Fryske Wâlden
-
Fusillade aan de Woudweg
Fusillade aan de Woudweg
De fusillade in Dokkum is de grootste fusillade geweest tijdens de Tweede Wereldoorlog in Friesland. Een bloedig dieptepunt in de steeds hardere strijd tussen de Duitse bezetter en het verzet.
Het gaat om een wraakactie: drie dagen eerder overvalt het verzet bij het dorp De Valom een auto van de Sicherheitsdienst (SD) met daarin een belangrijke gevangene, in de hoop deze te bevrijden. Bij het vuurgevecht dat ontstaat komen een Duitse SD-er en zijn Belgische chauffeur om het leven.
Artur Albrecht, SD-chef in Friesland, is furieus en wil volgens een getuige Dokkum 'van de kaart van Nederland laten verdwijnen'. Zijn meerderen van de SD-Dienststelle in Groningen geven hem hier echter geen toestemming voor. In plaats daarvan worden twintig gevangenen uit gevangenissen in Friesland en Groningen gehaald en meegenomen naar een weiland aan de Woudweg in Dokkum.
De burgemeester van de stad is zelfs van huis gehaald om toe te kijken. De mannen moeten op een rij gaan liggen in de sneeuw. In groepjes van vijf worden ze naar voren geroepen. Dan klinken er schoten. De lichamen van de slachtoffers moeten een etmaal blijven liggen in de sneeuw, als afschrikwekkend voorbeeld voor de bevolking. De slachtoffers zijn Friezen en Groningers. Sommigen zijn actief in het verzet, anderen zijn Todeskandidaten.
Aan de Woudweg in Dokkum herinnert een monument aan het drama. Jaarlijks is er bij dit monument een kranslegging waarbij leerlingen van scholen in Dokkum worden betrokken.
Verschillende leden van het vuurpeloton worden na de oorlog berecht voor hun betrokkenheid bij de fusillade en krijgen de doodstraf. Zo ook Artur Albrecht. Hij wordt op 21 maart 1952 gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte. Het is het laatste doodvonnis dat in Nederland wordt voltrokken.
Dokkum op de Dam
Enkele jaren later, op 4 mei 1956, onthult koningin Juliana het Nationaal Monument op de Dam in Amsterdam. Het monument speelt een centrale rol bij de jaarlijkse Nationale Dodenherdenking op 4 mei die ook altijd wordt bijgewoond door het staatshoofd.
In het monument zijn elf urnen opgenomen met daarin ‘in bloed gedrenkte aarde’. Aarde afkomstig van van strijd- en fusilladeplaatsen uit de elf provincies. Later is ook een 12e urn met aarde uit Nederlands-Indië (het huidige Indonesië) toegevoegd.
Voor het vullen van de Friese urn is aarde gehaald uit de omgeving van Kornwerderzand, strijdtoneel in de meidagen van 1940. Ook is aarde gehaald van fusilladeplaatsen, waaronder de Woudweg in Dokkum en Dronrijp waar op 11 april 1945, een paar dagen voor de bevrijding nog dertien mensen zijn gefusilleerd.
