Simke Kloostermanhûs
Twijzel
Het Simkehûs te Twijzel heeft tot 1938 gefungeerd als woonhuis van de vermaarde Friese schrijfster en dichteres Simke Kloosterman.
Neem alvast een kijkje
Vlak voor haar overlijden bracht Simke Kloosterman bij testamentaire beschikking dit huis plus enkele landerijen onder in het Simke Kloostermanleen. De regenten van dit Leen kregen tot taak huis en landerijen te beheren en uit de eventuele opbrengsten studiebeurzen te verstrekken aan minvermogende studenten uit Fryslân.
Toen het verstrekken van studiebeurzen maatschappelijk minder relevant werd, heeft het bestuur van het Leen de bakens verzet en in 1983 de Simke Kloostermanpriis in het leven geroepen. Deze driejaarlijkse prijs wordt uitgereikt aan de schrijver van het beste Friese jeugdboek uit de drie voorafgaande jaren. In 2007 is deze prijs voor de negende keer uitgereikt.Het Simke Kloostermanhûs heeft in feite amper een museale functie. Het monumentale pand wordt voor de helft verhuurd en staat voor de andere helft ter beschikking van het Leen. Dit laatste gedeelte is ingericht met enige persoonlijke bezittingen van de schrijfster, aangevuld met bruiklenen om de sfeer van een eeuw geleden op te roepen. Rondom het Simkehûs valt een sfeervolle tuin met hermitage te bewonderen.Op afspraak kunnen kleine gezelschappen in het Simkehûs worden ontvangen en hier iets te weten komen over leven en werken van Simke Kloosterman en de historie van het naar haar genoemde Leen en de Simke Kloostermanpriis.
Hier vind je Simke Kloostermanhûs
Tsjerkebuorren 279286 EZ Twijzel Plan je route
vanaf jouw locatie
-
Oldeholtpade - Scheltingapolder - kijkheuvel
Oldeholtpade - Scheltingapolder - kijkheuvel
-
Aanval op de haven van Oostmahorn
Aanval op de haven van Oostmahorn
De bevrijding van het noordoostelijke deel van Friesland gaat niet zonder slag of stoot. De Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (NBS) en Canadese troepen leveren, deels zij aan zij, forse gevechten. Het zijn vooral in paniek vluchtende bezetters die gevechten en schietpartijen veroorzaken en over en weer slachtoffers eisen. Ook om de haven van Oostmahorn wordt flink slag geleverd.
De aandacht van de Canadese troepen richt zich na de bevrijding van Dokkum, Kollum en Dokkumer Nieuwe Zijlen op de haven van Oostmahorn. Het is de verbinding naar het eiland Schiermonnikoog dat onderdeel is van de Duitse verdedigingslinie de Atlantik wall. Deze loopt langs de kusten van Frankrijk tot aan Noorwegen. Op het waddeneiland is tijdens de oorlog een zware Duitse bezetting aanwezig.
Het dorp Oostmahorn wordt op zaterdag 14 april door de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (NBS) 'ontzet', nadat de Duitse Grenzschutz (grensbewaking) in stilte is vertrokken naar Schiermonnikoog. Een groep van ruim honderd vluchtende SS-ers en SD-ers en een tiental vrouwen steekt vanuit Groningen ondertussen bij Zoutkamp met drie boten de Lauwerszee over naar het eiland. Een aantal van hen zijn hooggeplaatste SD-ers van het beruchte Scholtenhuis in Groningen. Als de NBS ze vanuit de haven van Oostmahorn voorbij ziet varen wordt er over en weer geschoten.
De Duitse bezetting op Schiermonnikoog wil daarna wraak nemen. Het dorp en de haven van Oostmahorn worden op maandag 16 april vanaf het eiland twee uur lang onder vuur genomen. Een konvooi van drie Nederlandse boten vertrekt richting de haven met het doel om daar te landen. De hulp van het B-Squadron van de Royal Canadian Dragoons (1st Armoured Carrier Regiment) te Dokkum is inmiddels ingeroepen. De aanval wordt ternauwernood afgeslagen, maar twee Canadese militairen van een verkenningsgroep komen om het leven. Rond het dorp wordt een verdedigingslinie van schuttersputten en pantservoertuigen opgetrokken.
Verdere versterking wordt die dag vanuit Leeuwarden opgeroepen, waar de C-compagnie van de North Nova Scotia Highlanders richting de kuststrook worden gestuurd om te patrouilleren naar Duitse landingspogingen. Na een korte maar zware beschieting van de Canadezen als waarschuwing, wordt de volgende dag een bemiddelaar naar het eiland gestuurd. De hoogste SD-er in rang weigert overgave. Ze wachten op ontsnapping met een Schnell boot die hen op 3 mei naar het Duitse waddeneiland Borkum moet brengen. Dat blijkt tevergeefs, maar ondertussen houden ze het eiland bezet, ook na de algehele capitulatie voor heel Nederland op 5 mei.
Het duurt nog tot 11 juni voordat met twee boten, de MS Waddenzee en de MS Brakzand, de laatste bezetters van Schiermonnikoog worden afgevoerd naar de haven van Oostmahorn. Een kolonne van legertrucks volgepakt met krijgsgevangenen, verlaat onder bewaking van de geallieerden de haven. Vandaar gaan ze naar het krijgsgevangenkamp in Beerta (Groningen).
