Ceciliakerk Lekkum
Lekkum
De oude kerk in Lekkum was voor de reformatie gewijd aan de Heilige Cecilia. Dit is dan ook de naam van de kerk, die tegenwoordig vooral in het Fries wordt geschreven. De kerk is in 1778 gebouwd op de fundamenten van de oude, afgebroken kerk.
Neem alvast een kijkje
De oude kerk in Lekkum was voor de reformatie gewijd aan de Heilige Cecilia. Dit is dan ook de naam van de kerk, die tegenwoordig vooral in het Fries wordt geschreven. De kerk is in 1778 gebouwd op de fundamenten van de oude, afgebroken kerk. De vierkante toren kwam hier in 1896 bij. Ulbo van Burmania liet de kerk toentertijd herbouwen.
In de toren hangen twee klokken, waarvan één in 1512 is gegoten door Gerhardus van Wou en Johan Schoneborch. De tweede klok in 1548 is eveneens gegoten door Gerardus Wou. Beide klokken zijn gemaakt in een klokgieterij in Groningen. Ook staat in de kerk een eikenhouten preekstoel uit 1778, welke met rococo ornamenten is versierd.
Het orgel is gebouwd door L. van Dam & Zn. en stamt uit 1828. In 1984 is het instrument voor het laatst gerestaureerd. Nog leuk om te weten: in 1967 heeft onze kerk de status van Rijksmonument gekregen.
-
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
DER GIE IN SNIJEN
Often to understand, we have to look into emptiness
– Michelangelo Antonioni
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen,
begjin april, spoaren fan lytse
hoefdieren yn de snie en oer
de mûnier, dêr’t in rûge froast
syn flierren sloech, de rop fan in ûle.
Earne út nacht syn ûnderwâlen wei
kaam in frou, in pear redens
om ’e hals, de ring fan
it lantearneljocht yn en ferdwûn,
in skaad foar har, in skaad achter har,
de iisbaan oer, it tsjuster yn.
Inkeld útsinnige kiel wie ik doe’t
by in hast dierlik oerémisk roppen
ik út myn dreamen wekker skeat
en mysels weromfûn yn de dize
oer de Po-flakten fan Antonioni, dêr’t
in kamera oer de sompen glied.
Ik seach iisblommen op de ruten,
begjin april, sette de ôftiteling
stil by de namme fan Anna.
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen.
Der gie in snijen, sûnder ophâlden.
