Nationaal Landschap Noardlike Fryske Wâlden
Noordoost Friesland
De combinatie van cultuurhistorische en natuurlijke elementen maakt het Streekpad Noardlike Fryske Wâlden must-see tijdens je bezoek aan Friesland. Laat je verwonderen door het gebied dat haar eigen verhaal vertelt in een wandelnetwerk 165 km.
Neem alvast een kijkje
De combinatie van cultuurhistorische en natuurlijke elementen maakt Nationaal Landschap Noardlike Fryske Wâlden tot een uniek gebied in Europa. Het 165 km lange wandelnetwerk door het gebied vertelt over de eeuwenoude historie: sporen van honderden jaren oud zijn nog steeds te zien. Pingo's uit de ijstijd, keileem in de ondergrond, veenvorming en -afgraving en de kleinschalige agrarische percelen afgebakend door elzensingels en boomwallen. Die laatste werden destijds aangelegd als veekering en om erosie van zandgrond tegen te gaan. Vandaag de dag zijn ze belangrijk voor de bijzondere biodiversiteit in de streek. De boeren zijn grotendeels verantwoordelijk voor het onderhoud van het bijzondere coulisselandschap, dat misschien wel het best bewaarde geheim van Friesland is.
Wandelen
Een wandeling op het Streekpad Noardlike Fryske Wâlden kan overal op het 165 km lange pad worden gestart. Voor vertrek kies je een route in uit de wandelgids, of vraag je een lokale ondernemer of inwoner naar bijzondere plekken in het gebied. De route staat aangewezen met rood-gele markeringen en loopt globaal van van Burgum door de Trynwâlden naar Damwâld, Kollum en Buitenpost en komt via Oudega en Eastermar weer in Burgum.
Hier vind je Nationaal Landschap Noardlike Fryske Wâlden
Noordoost Friesland Plan je routevanaf jouw locatie
-
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
Gedicht: Der gie in snijen | Eeltsje Hettinga
DER GIE IN SNIJEN
Often to understand, we have to look into emptiness
– Michelangelo Antonioni
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen,
begjin april, spoaren fan lytse
hoefdieren yn de snie en oer
de mûnier, dêr’t in rûge froast
syn flierren sloech, de rop fan in ûle.
Earne út nacht syn ûnderwâlen wei
kaam in frou, in pear redens
om ’e hals, de ring fan
it lantearneljocht yn en ferdwûn,
in skaad foar har, in skaad achter har,
de iisbaan oer, it tsjuster yn.
Inkeld útsinnige kiel wie ik doe’t
by in hast dierlik oerémisk roppen
ik út myn dreamen wekker skeat
en mysels weromfûn yn de dize
oer de Po-flakten fan Antonioni, dêr’t
in kamera oer de sompen glied.
Ik seach iisblommen op de ruten,
begjin april, sette de ôftiteling
stil by de namme fan Anna.
Winter line skean tsjin de apelhôven,
liet de mûle in lang swijen.
Der gie in snijen, sûnder ophâlden.
